کد مطلب:298762 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:156
حضرت فاطمه در آستانه ی ملکوت
حضرت زهرا علیهاالسلام در واپسین روزهای زندگی، اسماء بنت عمیس [1] همسر ابوبكر بن ابی قحافه را طلبید و به او فرمود:
خوش نمی دارم كه چون از دنیا رفتم پارچه ای بر روی بدنم بیفكنند و اندامم از زیر آن نمایان شود. اسماء دختر عمیس كه از مهاجرین به حبشه بود گفت: من در حبشه چیزی دیدم كه اكنون صورت آن را به شما نشان می دهم، سپس چند شاخه ی تر را خم نموده و روی آن پارچه ای كشید، حضرت فرمودند چه نیكو
است. [2] .
ابن سعد می نویسد: نخستین كسی از زنان كه در اسلام بدین سان برای جنازه اش سریری ساخته شد فاطمه علیهاالسلام بود و پس از او برای زینب بنت جحش (زن پیامبر). [3] .
حضرت زهرا علیهاالسلام در آخرین روز حیات خود، بدنش را نیكو شستشو داد و غسل نمود و جامه ی نو پوشید و به اتاق خود رفت. از خادمه خویش خواست تا برای او بسترش را بگستراند، سپس روی به قبله دراز كشید و گفت من همین ساعت، از دنیا خواهم رفت و لحظه ای بعد جان به جان آفرین تسلیم كرد. [4] .
[1] ر. ك: الطبقات الكبير، جلد هشتم، صص 206- 205، استيعاب، ص 751 در اين صفحات آمده است: اسماء بنت عميس و همسرش جعفر بن ابي طالب جزء اولين مهاجرين به حبشه بودند و در سال هفتم هجري هنگام فتح خيبر به مدينه باز گشتند. چون جعفر بن ابيطالب در سال نهم هجري در مؤته به شهادت رسيد اسماء به همسري ابوبكر بن ابي قحافه درآمد و بعد از مرگ ابوبكر به همسري حضرت علي عليه السلام درآمد.
[2] ر. ك: الطبقات الكبير جلد هشتم، ص 18، استيعاب، ص 751، بحار الانوار، جلد 43، ص 184.
[3] ر. ك: الطبقات الكبير، جلد هشتم، ص 18.
[4] ر. ك: الطبقات الكبير، جلد هشتم، صص 18- 17، بحار الانوار، جلد 43، ص 184.